TKP’den demokrasi ve özgürlükler çıkışı: Bütün düzen partilerine hodri meydan

Türkiye Komünist Partisi (TKP), internet sitesi üzerinden ‘Demokrasi ve Özgürlükler Bildirgesi’ni duyurdu. Bildirge, demokrasi ve özgürlük kavramlarının sermaye sınıfı, dinci gericilik ve emperyalistlerce kirletildiğine ait değerlendirmelerle başlarken bu kirlenmenin karşısında durmanın TKP’nin demokrasi ve özgürlük istemediği manasına gelmediği belirtilerek “Ama Sorosçulukla, piyasacılıkla, NATO’culukla, tarikatçılıkla kirletilmiş bir demokrasiye, emperyalizme ve sömürüye tutsak olan bir özgürlüğe zerre prim vermeyeceğiz.” Sözleri kullanıldı.

‘SİYASET SEÇİME İNDİRGENDİ’

Yıllardır işçilerin siyaset yapmasına karşı alınan tedbirlerin AKP iktidarında uçlaştırılarak siyaset alanının daraltıldığı vurgulanan bildirgede “siyaset seçime indirgendi ve nihayetinde seçme-seçilme hakkının da ortadan kaldırılmasının eşiğine gelindi.” Tespitine yer verildi.

Son devirdeki hukuk skandallarına da dikkat çekilen ve iktidarın keyfi ataklarının “sandığın da bir kenara koyulabileceği iletisi ile halka gözdağı vermeye dönüştüğü” kaydedilen bildirgede gelişkin bir demokrasinin ve gerçek özgürlüklerin işçi halkın iktidarda olduğu sosyalist nizamda hayata geçeceği vurgulandı.

TKP, “demokrasi” ve “özgürlük” sözcüklerinin ardına nasıl saklandığınızı halkımıza tek tek göstereceğiz.” denilen “Demokrasi ve Özgürlükler Bildirgesi” ile sistem partilerine meydan okudu.

İşte o bildirge:

“Tarikatlar için demokrasi; pirler, imamlar, hocalar için özgürlük istedi laiklik ve cumhuriyet düşmanları.

Patronların dokunulmazlığı, talan ve yağma serbestiyeti, işçileri dilediğince sömürme özgürlüğüydü demokrasiden anladığı sermaye sınıfının.

Özgürlük, emperyalistlere nazaran, ülkelerin işgali için bir mazeretti; demokrasiyse darbe ve “renkli devrim” teşebbüslerinin kod ismi.

Kirlettiler el birliğiyle bu kavram ve bedelleri.

Bu kirlenmenin karşısında durmamız demokrasi ve özgürlük istemediğimiz manasına gelmiyor.

İstiyoruz en âlâsını; insanlık için, halkımız için, ülkemiz için.

Ama Sorosçulukla, piyasacılıkla, NATO’culukla, tarikatçılıkla kirletilmiş bir demokrasiye, emperyalizme ve sömürüye tutsak olan bir özgürlüğe zerre prim vermeyeceğiz.

Demokrasi, halkın karar alma süreçlerine iştirakinin sınırlanmaması demektir. Türkiye’de on yıllardır işçiler siyaset yapamasın, kendi temsilcilerini meclise yollayamasın diye iktidarlar tarafından alınan tedbirler AKP tarafından uç noktalara taşındı, siyasetin alanı yeterlice daraltıldı, siyaset seçime indirgendi ve nihayetinde seçme-seçilme hakkının da ortadan kaldırılmasının eşiğine gelindi.

Halkın protesto etme hakkı en yetkili ağızlardan darbecilikle itham edildi, siyaset “yargı”landı, kayyım uygulaması bir şantaj ve pazarlık aracına döndürüldü. Sınıfsal ve ideolojik olarak partimizin en küçük bir yakınlık hissetmediği, dahası şahsî değil son derece esaslı nedenlerle bir aykırılık içinde olduğu siyasi aktörlere dönük keyfi ataklar, gerektiğinde sandığın da bir kenara koyulabileceği bildirisi ile halka gözdağı vermeye dönüştü.

‘HODRİ MEYDAN’

TKP gelişkin bir demokrasinin ve gerçek özgürlüklerin işçi halkın iktidarda olduğu sosyalist sistemde hayata geçeceğini söylüyor. Eşitliğin, bağımsızlığın, laikliğin olmadığı yerde demokrasi ve özgürlük olmaz.

Tam da bu nedenle, sermaye diktatörlüğünü alt etme gayretimizin bir modülü da demokrasi ve özgürlük arayışını halkın sömürüden kurtuluşuna bağlamaktır.

Bütün sistem partilerine hodri meydan diyoruz.

Demek “demokrasi ve özgürlük” ismine yobazlığı, Amerikancılığı, işveren zorbalığını, liberal hezeyanları halkımıza yutturacağınızı sandınız. Buyrun o vakit:

‘BU ÜLKEDE HİÇBİR HAKKI OLMAYAN KESİM PERSONEL SINIFIDIR’

1. Bugün bu ülkede hiçbir hakkı olmayan kesim personel sınıfıdır, işçilerdir. Hayat pahalılığında ezilen onlardır, işsizlik tehdidiyle terbiye edilmek istenen onlardır. Düşük fiyatlara karşı çıkma hakları ellerinden alınmıştır. Minimum fiyatın belirlenmesinde kelam hakları yoktur. Geçmişten gelen ve çok ağır bedeller ödenerek elde edilen grev hakkı neredeyse büsbütün ortadan kaldırılmıştır.

‘SİYASET SANDIĞA OY ATMAKTAN İBARET DEĞİLDİR’

2. Siyaset, seçimlere daraltılamaz. Seçme ve seçilme hakkı çok değerlidir. Fakat bu hakkın kendisi de birkaç yılda bir sandığa oy atmaktan ibaret değildir. Siyaset hayatın her alanında ve her vakit sürmekte olan bir toplumsal alaka biçimidir. İşçilerin ya da toplumsal bölümlerin hükümeti protesto etmesi, istifaya davet etmesi ya da ona siyasi ve ideolojik baskı uygulaması hiçbir biçimde hata değildir. İktidar başına nazaran kabahat uydurmakta, kendisini dokunulmaz sanmaktadır.

‘YURTTAŞLARIMIZ İŞYERLERİNDE, OKULLARDA, MAHALLELERİNDE ÖRGÜTLÜ OLMALIDIR’

3. Örgütlü toplumdan yanayız. Yurttaşlarımız işyerlerinde, okullarda, mahallelerinde örgütlü olmalıdır. Kitle örgütleri, meclisler, sendikalar ve siyasi partiler bu örgütlülüğün değişik biçimleridir. İktidar bütün bu örgütlenme biçimlerine dönük sistemli bir hücum düzenlerken Cumhuriyet ihtilallerinin yasakladığı tarikatlara geniş bir alan açmıştır. “Kutsal” olduğunu sav eden bu tarikatlar hiçbir kontrol olmaksızın her çeşit faaliyeti yürütmekte, küçük çocukları kurs ismi altına kendi yapıları içine almakta, tüm devlet kurumlarına yerleşmekte, vergiden muaf devasa çıkarlar elde etmektedir. Ders kitaplarına konulan “laiklik, inançlara saygıdır” tanımı tarikatları özgür bırakmak için uydurulmuştur. İnanç ve ibadet özgürlüğü temel insan hakkıdır, ona kimse dokunamaz. Laikliğin ise tek tanımı vardır: Din işlerinin devlet işlerinden ve siyasetten uzak tutulması.

‘SİYASİ PARTİLER VE SEÇİM MADDESİNDEN BİR AN EVVEL KURTULMALI’

4. Türkiye’nin bugünkü siyasi partiler ve seçim maddesinden bir an evvel kurtulması gerekir. Bu yasanın bütün unsurları halkı siyasetten uzak tutmak için tasarlanmıştır. Bu yasa tek adam partileri yaratmaktadır. Siyasi partilere yapılan ve halkın cebinden çıkan hazine yardımından tarafsız olması gereken TRT’nin iktidarın her cins estetik ve gerçeklikten uzak borazanına dönüşmesine, parlamentoya girmek için konan yüzde 7 barajından ittifaklara varıncaya kadar siyasal yapı eşitlik prensibini temelden zedeleyen karar ve uygulamalarla doludur.

‘BAKANLAR, DEVLET BAŞKANI VE BAŞBAKAN MECLİS TARAFINDAN SEÇİLMELİ’

5. Cumhurbaşkanlığı sistemi de onun karşısına konan parlamenter sistem de Meclis’in yetkilerini kısıtlamaktadır. Meğer halkın iradesinin üzerinde hiçbir güç olmamalıdır. Bakanlar, devlet başkanı ve başbakan Meclis tarafından seçilmeli, Meclis’e karşı sorumlu olmalı ve gerekli görüldüğünde Meclis tarafından misyondan alınabilmelidir. Bu yetkiyi kullanacak olan Meclis’in profesyonel siyasetçilerden değil, halkın içinde yaşamaya ve üretmeye devam eden personellerden, aydın ve öğrencilerden oluşması gerekir. Meclis daima değil muhakkak aralıklarla, ülkenin bütün değerli sıkıntılarını gündem ederek ve halkın gözü önünde toplanmalıdır.

‘İKTİDARIN ANAYASA YAPMA EHLİYETİ YOKTUR’

6. Bugünkü iktidarın Anayasa yapma ehliyeti yoktur. 12 Eylül karşı-devriminin anayasası bir diğer karşı-devrim anayasası ile değiştirilemez. Türkiye’nin bir sonraki anaysası devrimci bir anayasa olmalıdır. Şayet bugün bir güncelleme gerekiyorsa Anayasa’nın değişmez kararları ortasına “devlet bütün yurttaşların eğitim, sıhhat, barınma, ısınma muhtaçlıklarını bedelsiz olarak karşılar” hususu konmalı, “insanın insanı sömürmesi” yasaklanmalıdır.

Evet artık bütün siyasi partilere, iktidara ve muhalefet soruyoruz. Bu temel mevzularda ne düşünüyorsunuz?

İşinize geldiğinde “demokrasi ve özgürlük” demeye, işinize gelmediğinde başınızı kuma gömmeye devam edecek misiniz? Demokrasi var, demokrasi var… Sizin savunduğunuz ve gerisine sığındığınız sermayenin ve işverenlerin demokrasisidir. Bu demokraside işçi halka, personel sınıfına yer yoktur.

Bu açıklamayla başlayarak ağzınızdan düşürmediğiniz “demokrasi” ve “özgürlük” sözcüklerinin ardına nasıl saklandığınızı halkımıza tek tek göstereceğiz.

“Biz samimiyiz” diyorsanız, kısa bir müddet sonra elinize geçecek siyasi partiler ve seçim kanununa ait tekliflerimize cevap vermek ve gereğini yerine getirmek durumundasınız.”