Nihayet nitelikli 15 Temmuz filmi
Fetullahçı Terör Örgütü’nün Türkiye Cumhuriyeti’ni kaldırmaya yönelik teşebbüsü olan 15 Temmuz Darbe Teşebbüsü beyazperdeye yansıdı. Almanya doğumlu direktör Türker Süer’in direktör koltuğunda olduğu ve 14 Mart günü vizyona giren “Gecenin Kıyısı” sineması, dikkat çeken bir halde darbe teşebbüsünü ele alıyor.
Film, babaları Ergenekon yahut Balyoz davalarında yargılanan iki asker kardeşin öyküsüne odaklanıyor. Yüzbaşı Sinan ve Üsteğmen Kenan ortasındaki tansiyonlu ilgi, askeri disiplin ve aile bağları üzerinden işleniyor. Sicili bozuk olduğu için rütbesi kardeşinden düşük olan Kenan, firar etmek dahil birçok disiplin cürmü işlemiş bir askerdir. Kumandanı, Sinan’a ağabeyini askeri mahkemeye sevk etme misyonu verir. Bu isteksizce kabul edilen vazifeyle birlikte iki kardeş, birkaç askerden oluşan küçük bir kafileyle yola çıkar.
Darbe teşebbüsünün birinci işaretleri belirirken, konakladıkları kışlada kimin hangi tarafta olduğu meçhuldür. Kenan’ın mahkemeye gitmeden evvel özel bir sorguya alınması, olayların seyrini büsbütün değiştirecek ve perde gerisindeki karanlık gerçekleri gün yüzüne çıkaracaktır.
Sineması köşesine taşıyan Aydınlık muharriri Tunca Arslan şunları kaydetti;
Geçen yılın Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nin ön heyetinde misyon yaparken seyrettiğim ve daha sonra Adana Altın Koza’yı tercih ederek seyirci karşısına birinci sefer orada çıkan “Gecenin Kıyısı”, her şeyden evvel içerdiği etkileyici tansiyon hissiyle seyirciyi baştan sona canlı tutuyor ve temposunu hiç yitirmiyor. Başrollerdeki Ahmet Rıfat Şungar ve Berk Hakman’ın ustalıklı oyunculukları, Matteo Cocco’nun çok başarılı imaj direktörlüğü, Ozan Tekin’in müzikleriyle paha kazanan 85 dakikalık sinema tahminen çok “konuşkan” sayılmaz ancak diyalogların gücü de yerli yerinde. Her an çatladı çatlayacak ince bir buz katmanı üzerinde yürüdüklerini hissettiğimiz karakterlerin içsel gerçeklikleri, ülkedeki siyasi huzursuzluk ve nihayet darbe teşebbüsüyle bütünleşiyor ve “Gecenin Kıyısı” son vakitlerde eşine az rastladığımız tipten bir toplumsal-bireysel tahlil gerçekleştiriyor. Asker olmanın, emre itaat etmenin, sadakatin, kardeşlik hissinin, kuşkunun ve kumpas olgusunun tetiklediği bir yakın periyot panoraması sunuyor Türker Süer. Kardeşlerin tansiyonlu münasebeti büyük oranda melankolik diyebileceğimiz bir tonda akıp gidiyor, önümüzde darbe gerçeğiyle de yüzleştiğimiz karmaşık ve görsel yetkinliğin damga vurduğu estetik bir alan açılıyor.
Sinemalarımızdaki gösterimi süren “Gecenin Kıyısı”, 15 Temmuz gecesinin kıyısında gezinen, seyirciyi sert gerçeklerle yüzleştirse de son derece sakin bir anlatım tutturan âlâ cinsten bir sinema. 1967 Köln doğumlu direktör Türker Süer, Türk-Alman ortak imali çalışmasında son derece ehil bir iş çıkarmış ve ikinci sineması şimdiden merakla beklenen bir direktör niteliğine kavuşmuş, en azından bizi “Bir 15 Temmuz darbesi sinemamız yok!” hissinden kurtarmış.
