Özkök Türk milyarderin doğum gününe gitti: Yediklerini içtiklerini ve gördüklerini yazdı

Geçen pazar akşamı bu yılın en farklı yaş günü partisine davetliydim.
Akbank Yönetim Kurulu Lideri Suzan Sabancı 60’ıncı yaş gününü çok kalabalık bir davetle kutladı.
Bu tıpkı vakitte eşinden ayrıldıktan sonra konutundaki birinci büyük çaplı davetti.
Türkiye’de bugüne kadar bu kadar çok smokinli erkek ve tuvaletli bayanı bir ortada çok az gördüm.
Galiba 400’e yakın davetli vardı ve Boğaz’daki meskenin içinde neredeyse sırt sırta yüz yüzeydik.

METREKAREYE KAÇ TL KAÇ DOLAR MİLYARDERİ DÜŞÜYORDU

Tabi ki Türkiye seçkininin büyük bir kısmı oradaydı.
İstanbul iş dünyasını yeterli tanıyan bir arkadaşım kalabalığa şöyle bir baktı ve “Burada bir metrekareye 4 milyarder düşüyor” dedi.
“Türkiye’de bu kadar çok milyarder var mı” diye sordum.
“Yarıya yakını dışardan gelen milyarderler” diye karşılık verdi…
O an farkına vardım.
Suzan Sabancı milletlerarası bir iş insanı.
Hayatının neredeyse yarısı New York, Londra, Paris üzere finans merkezlerinde geçiyor.

RİYAD DÖNÜŞÜ BİR DAVETLİ HESABI

O geceki yaş gününden sonra çabucak Riyad’a uçtu.
MBS (Muhammed bin Salman) iktidara geldikten sonra Riyad artık New York ve Londra kadar kıymetli bir finans merkezi oldu.
Nitekim salondakilerin üçte teğe yakını onun bu finansal merkezlerden tanıdığı ve hepsi milyarder olan insanlardı.
Yani şöyle diyebilirim.
“Metrekareye 3 TL milyarderi, 1 dolar milyarderi düşüyordu.”
Tabi ben üzere, Mehmet Yılmaz üzere milyoner olmayan smokinli davetliler de vardı.

DAVETE GİDERKEN GÜNERİ CIVAOĞLU’NU HATIRLADIM

O davete gittiğim gün Graydon Carter’ın yeni çıkan hatıra kitabının özetini okuyordum.
Kitabı ısmarladım, yani tamamını şimdi okumadım ancak meraktan çatlıyorum.
Graydon Carter, çok sevdiğim Vanity Fair mecmuasının 25 yıl boyunca editörüydü.
Şu dünyada Washington Post’un Genel Yayın Yönetmeni Ben Bradlee, Bild’in eski genel yayın yönetmeni Kai Diekmann’dan sonra en çok beğendiğim medya yöneticisidir.
Çünkü 1992 yılından itibaren Amerikan dergicilik anlayışını kökten değiştiren devrimci bir direktördür.
Bir yanıyla merhum Güneri Cıvaoğlu’nu andırır.

EN GÜZEL DEDİKODU HANGİ TIP OTURMA NİZAMINDA YAPILIR

Gyardon Carter’la birebir yıllarda ben de Türk medyasında misal şeyler yapmaya çalışıyordum.
Carter’la ortak bir özelliğimiz var.
Benim üzere onun da gittiği davetleri değişik detayları ile yazma tutkusu vardır.
Şu müşahedesini çok sevmiştim:
“Los Angeles’teki davetlerde kocalarla karıları birebir masada yan yana oturur. New York davetlerinde ise kocalarla karıları birebir masada ancak birbirlerinden farklı yerlerde oturur.
Paris’teki davetler farklıdır. Masalarda kocalarla karıları farklı masalara oturtulur.”

BANA NAZARAN EN YETERLİ DEDİKODU AYAKTA VERİLEN DAVETLERDE

Bir davet gözlemcisi için en uygunu Paris davetleridir.
Çünkü en hoş dedikoduları, eşlerin üzerindeki masa baskısının kalktığı davetlerde öğrenirsiniz.
Ama daha da hoşu var.
Geçen pazar akşamı Suzan Sabancı’nın davetindeki sistem.
Yani herkesin ayakta ve salonun her tarafında dolaşma imkanına sahip olduğu davetler.
Ben de bütün gece meskenin bütün salonlarını dolaştım.

AYAKTA TEHLİKE AÇ KALMAKTIR ANCAK BU DAVETTE ŞANSLIYDIM

Bunun makus yanı aç kalmanızdır.
Çünkü elimde tabak ve kadehle dolaşmayı bir türlü beceremiyorum.
Allah’tan şanslı bir gecemdi zira tepsilerde getirilen bütün kanepeleri uzun yıllardır Türkiye’ye yaşayan ve çok beğendiğim Carlo Bernardini yapmıştı.
Görevliler tepsilerde çok hoş kanepeleri servis ettiler.
Ben de bol bol sohbet etme imkanına kavuştum.
Bir kez daha teşekkürler Carlo…

CAZ MÜZİĞİ FANATİĞİ SABANCI’YA HANGİ DJ MÜZİK YAPAR

Bu ortada iki DJ’e de teşekkürler.
Bartoo ve Memo Garan o geceye en uygun şahane bir playlist sundular.
Şunu da söyleyeyim. Suzan Sabancı çok güzel bir müzik dinleyicisidir.
Özellikle de yeterli bir caz dinleyicisi.
New York’ta Aman Otelin yeni açılan Caz kulübünün de müdavimidir.
Ayrıca pazar akşamları Kiss FM radyosunda yayınlanan bir programı var ki ben çalınan müzikleri çok seviyorum.
Ayrıca rock müzik düşkünü iş insanı Sedat Alaoğlu da davetteydi.

AYVALIK KLİKASI BİR EKSİKLE ORADAYDI

Daha girerken rastladığım iş dünyasının ünlüleri şunlardı:
Oya ve Bülent Eczacıbaşı, Ümit ve Cem Boyner, Arzuhan ve Mehmet Ali Yalçındağ, Güler Sabancı…
Suzan Sabancı Bodrum Mandarin’deki konutunu sattıktan sonra güçlü bir Ayvalık kümesi oluştu. Gördüğüm bu ünlülerin birden fazla o Ayvalık takımından.
O kümenin bir üyesi de Coca Cola’nın eski imparatoru Muhtar Kent’tir.
Muhtar Kent yurtdışındaymış yaş gününe katılamadı.

AYVALIK KÜMESİNDEN EN DÜZGÜN ZEYTİNYAĞINI KİM YAPIYOR

Bu ortada bir tüyo vereyim.
Muhtar Kent, Suzan Sabancı ve Cem Boyner ortasında fevkalade bir zeytinyağı rekabeti vardır.
Bu rekabeti evvel Muhtar Kent başlattı. Sonra Sabancı ve Boyner katıldı.
Amatör zeytinyağcı grubun Bodrum ayağında ise Yalçındağ ailesi ile Erol Tabanca var.
Samimi söyleyeyim hepsi hoş zeytinyağı yapıyor.

OSMAN MÜFTÜOĞLU VE ZAFER MUTLU’NUN İKİNCİ 50 PROJESİ

Oksijen Gazetesinin sahibi Zafer Memnun ve eşi Nükhet Memnun da davetteydi.
Zafer Memnun Oksijen’de Osman Müftüoğlu ile yeni bir projeye başlıyormuş.
Galiba ismi “İkinci 50” olacakmış.
“İkinci 50” kavramı Amerika’da şu sıralar çok beğenilen.
Geçen yıl Debra Whitman’ın kitabı “Second Fifty” yayınlanıp best seller olunca kavram da patladı.
Kitap orta yaş ve sonrasında yeterli bir hayatın yollarını anlatıyor.
Geçenlerde bir yazımda bu kitaptan kelam etmiştim.
Kitabı ticari başarısı kadar parlak bulmadığımı söyleyeyim.
Medyadan gözüme çarpan davetliler ortasında Cüneyt Özdemir, Elif Dürüst ve Şelale Kadak vardı.
Tabi bunlar benim görebildiklerimdi.

KOÇ AİLESİNDEN İKİ KİŞİ ALİ VE CAROLİNE KOÇ

Koç ailesinden iki kişi gördüm. Ali Koç ve merhum Mustafa Koç’un eşi Caroline Koç.
Ali Koç’la kısa bir Fenerbahçe sohbeti yaptık.
Basket ekibinin bir maçını birlikte seyretmeye karar verdik.

DRESS CODE SMOKİNDİ VE SMOKİN GİYMEYEN ÇOK AZDI

Davetiyedeki Dress Code ikazına uyanların sayısı iddiamın ötesindeydi.
Takım elbise ile gelenler ortasında Ali Koç ve Hasan Cemal dikkatimi çekti.
Gözüme çarpan nadir smokinsizlerinden biri de Mustafa Taviloğlu’ydu…
Oysa onun smokinle katıldığı davetleri de hatırlıyorum, lakin son yıllarda nedense smokini pek giymiyor.
Oysa kilosu da pek müsait.
Ama her zamanki toplumsallığı ile dikkatleri smokinden kendine çekmeyi başarıyordu.

LİMAK ORKESTRASININ İTALYAN ŞEFİNE SORAMADIĞIM SORU

Davetliler ortasında gezerken geçen ay Limak Filarmoni Orkestrasının başında dinlediğim ünlü İtalyan şef Alvesi Castellani’ye rastladım.
Suzan Sabancı’nın güzel arkadaşıymış.
O geceki konserde Cavalleria Rusticana’dan harika bir Intermezzo çalmıştı.
Ama o konser Türkiye’de Tenor Murat Karahan ve iki sopranonun birlikte söylediği “Yaralı Gönül” müziğiyle viral olmuştu.
Çok yüksek volümde müzik çaldığı için Yaralı Gönül’le ilgili görüşünü soramadım.
Oysa çok merak ediyordum.

JENNİFER LOPEZ’İN DÜĞÜN ORGANİZATÖRÜ DAVETTEYDİ

Davetliler ortasında New York’taki Türk gecesinden tanıdığım Colin Cowie’ye rastladım.
Jennifer Lopez dahil birçok ünlünün düğün tertiplerini yapan bir ünlü.
Son günlerde düzgünce ehemmiyet kazanan “Siber Güvenlik” bölümünün önde gelen isimlerinden Max Maggi de oradaydı.
Bir de komşu Yunanistan’dan tanınmış bir kişi gözüme çarptı.
Yunanistan’ın eski Başbakanı Samaras’ın kardeşi Alex Eta Samaras…
Her vakit olduğu üzere saat 23’e hakikat ayrıldım.
Parti bütün süratiyle devam ediyordu.

İKİNCİ YAZI

EFSANE ANNA WİNTOUR OFİSTE “RARE STEAK’İNİ” NASIL YER

Eve geldiğimde Graydon Carter’ı düşünmeye devam ettim.
Dergiciliğe inanılmaz bir renk ve canlılık getirmişti.
Conde Nast kümesinde süratle yükselmişti.
Ama ele avuca sığmaz afacanlığı ile Conde Nast’ın kara gözlüklü kraliçesi, Vogue Dergisi editörü Anna Wintour’un çok öfkesini çekmişti.
Çünkü Wintour için yazdığı biraz da komik portrede “Her gün ofisinde “Rare Steak’ini (az pişmiş bonfile) bir McKinsey danışmanının suratı ve uzmanlığı ile yemesini” de anlatmıştı.
Ayrıca onun ofiste kapalı yerde bile siyah güneş gözlüleriyle dolaşmasını ti’ye almıştı.
Tabi olağan olarak Condé Nast’ın güçlü karanlık kraliçesinin nefretini çekmiş ve onun ayağını kaydırmak için elinden geleni yapmıştı.
Ama 25 yıl boyunca kimse deviremedi onu.

ADAMIN PASAPORT FOTOĞRAFINI ANNIE LEIBOWİTZ ÇEKMİŞ GÜZEL Mİ

Çok özendiğim yanları vardı.
Mesela pasaportundaki fotoğrafını bile Annie Leibowitz çekmiş.
Benim ki ise “Biyometrik” olarak çekilen iğrenç bir fotoğraf. Onun yüzünden yurtdışına gitmeyi bile istemiyorum.
Her kezinde polisten geçerken gözümün önüne geliyor.
Ne olurdu yani benim pasaportumda da Paolo Roversi’nin yahut Sebati Karakurt’un çektiği bir fotoğrafım olsaydı.
Gerçi “Kırk7” kitabımın kapağına Tamer Yılmaz’ın çektiği çok sevdiğim bir fotoğrafım var fakat bu biyometrik zorunluğu yüzünden pasaportuma koyamıyorum.

VANİTY FAİR MECMUASINI YÖNETSEYDİM “HAKKA YÜRÜMEK” SÖZÜNÜ YASAKLARDIM

Vanity Fair’in başına geldikten sonra Graydon Carter’ın yaptığı birinci işlerden biri yazılarda birtakım sözlerin kullanılmasını yasaklamak oldu.
Gerçekten demode sözlerdi.
Mesela, vefat manasına gelen “Passed away” tabirini yasaklamıştı.
Restoran yerine “Eatery”, muharrir yerine “Scribe” denmesine gıcık oluyordu.
Ben de kimi sözlere gıcık oluyordum
Mesela magazin haberlerindeki “Görücüye çıkmak”, “Beğeni toplamak”, “Adeta büyüledi” üzere kavramları hiç sevmiyordum.
Bugün de “Hakka yürüdü” ve “Kadim” sözlerini pek sevmiyorum.

MEDYANIN ALTIN ÇAĞI NE ZAMANDI

Onun şu kelamını de hiç unutmuyorum:
“İçinde yaşarken bir “Altın Çağ’ı” asla fark edemezsiniz. O lakin her şey bittikten sonra bir ‘Altın Çağ’ olur.”
1990’lar bütün dünyada ve Türkiye’de medyanın altın çağıydı.
Onun altın çağ olduğunu fakat artık fark ediyoruz.

THAT WAS A GOOD, VERY GOOD TIME

Ben Bradlee’nin dediği gibi…
“That was a good life…”
Yani düzgün bir hayattı.
Evet öyleydi ve birebir vakitte bir “Altın Çağ’dı…”
Kıymetini lakin artık anladığımız bir “Golden Age…”
Renkli, yaratıcı, paradigma kırıcı…”
Eğlenceli yani….
“Yeni Türkiye” kelamı keşfedilmemiş, münasebetiyle bugünkü üzere şimdi köhneleşmemişti…
Öyle günlerdi işte…