Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği, depremin ikinci yılında 3 bini aşkın medikal destek sağladı
Türkiye’yi sarsan 6 Şubat zelzelelerinin üzerinden iki yıl geçti. Lakin, bölgede engelli bireyler için zorluklar hala devam ediyor. Konteyner kentlerde erişilebilir ömür alanlarının eksikliği, medikal gereç ezası ve toplumsal izolasyon, engelli bireyleri en çok etkileyen bahislerin başında geliyor. Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği (TOFD), sarsıntının birinci gününden bu yana alanda yürüttüğü çalışmalarla, engelli bireylerin temel gereksinimlerine erişimini sağlama çalışmalarına devam ediyor. Dernek, gerçekleştirdiği saha çalışmaları kapsamında akülü ve manuel tekerlekli sandalyeler, havalı minderler, banyo-tuvalet sandalyeleri ve özel lazımlıklı sandalyeler başta olmak üzere birçok kritik medikal ekipmanı engelli bireylere ulaştırırken tıpkı vakitte psikososyal ve türel dayanağa gereksinim duyan engelli bireylere online danışmanlık hizmeti sunarak bölgedeki gereksinim sahiplerine rehberlik ediyor.
“DEPREM BÖLGESİNDE HAYAT, ENGELLİ BİREYLER İÇİN ÇOK DAHA ZOR”
Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği Genel Başkanı Fatih Sinav, deprem bölgesindeki engelli bireylerin karşılaştığı zorluklara dikkat çekerek şunları söyledi: “Deprem bölgesinde hayat, engelli bireyler için çok daha sıkıntı. Erişilebilir konut eksikliği, medikal materyallere ulaşım zorluğu, istihdamın neredeyse sıfıra inmesi ve toplumsal izolasyon üzere sıkıntılarla karşı karşıyalar. Biz TOFD olarak, sarsıntı felaketinin akabinde bu insanları unutmadık ve onların sesi olmaya devam ediyoruz. Alanda tespit ettiğimiz en büyük eksikliklerden biri, engelli bireylere yönelik uzun vadeli takviye sistemlerinin hâlâ oluşturulmamış olması. Engelli bireylerin temel haklarına erişimini sağlamak için kamu kurumları, özel kesim ve sivil toplum kuruluşlarını daha fazla iş birliği yapmaya davet ediyoruz.”
“GÜNLÜK TEMEL MUHTAÇLIKLARINI KARŞILAMAKTA ZAHMET ÇEKİYORLAR”
“Deprem sonrası alanda birebir görüştüğümüz engelli vatandaşlarımızın en büyük gereksinimi hala temel medikal materyallere erişim. Hasta bezi, sonda, havalı minder, hasta taşıma lifti, akülü ve manuel sandalyeler üzere en hayati ekipmanlara bile ulaşmakta zorluk çekiyorlar. Bu gereçler, bir engelli birey için yalnızca konfor sıkıntısı değil, direkt hayat kalitesini etkileyen ögeler. Ayrıyeten, erişilebilir konut eksikliği de büyük bir sorun. Konteyner kentlerde kalan engelli bireyler için hayat, fizikî şartlar nedeniyle daha da güç hale geliyor. Toplumsal hayata katılmak bir yana, günlük temel gereksinimlerini karşılamakta zahmet çekiyorlar.
“ENGELLİ BİREYLERİN İSTİHDAMI NEREDEYSE SIFIRA DÜŞTÜ”
“İstihdam konusu ise başka bir sorun.” diyen Fatih İmtihan şöyle devam etti: “Sahada yaptığımız incelemelerde, Hatay’da engelli bireylerin istihdam oranının neredeyse sıfıra düştüğünü tespit ettik. İş bulmak bir yana, çalışabilecekleri fizikî şartlar bile sağlanmıyor. Engelli bireyler, iş hayatına kazandırılmadıkça ekonomik bağımsızlıklarını kaybediyorlar ve büsbütün yardıma bağımlı hale geliyorlar. Psikososyal dayanak muhtaçlığı da görmezden gelinemeyecek bir gerçek. Yalnızlık, travma ve depresyon üzere ruhsal zorluklarla gayret eden engelli bireylerin, bu süreçte daha fazla ruhsal dayanağa gereksinimi var. Ne yazık ki bu alanda verilen hizmetler de yetersiz. TOFD olarak, bu gereksinimleri karşılamak ismine psikososyal ve hukuksal dayanak hizmetlerimizi online olarak sunuyoruz, lakin daha geniş çaplı takviye düzeneklerine muhtaçlığımız var.”
