Yer Kolombiya: Türk denizciler ölümden döndü

2 yıl evvel yelkenli katamaran tekneleri Özi ile Dünya çeşidine çıkan Hasret ve Özkan Şahin’in tekneleri Kolombiya açıklarında battı. Teknedeki 3 kişilik takım kazadan yara almadan kurtuldu. Kıyıya 7 mil uzaklıkta teknelerini terk ettiklerini belirtilirken, başlarına gelenleri Hürriyet gazetesinden Fatih Çekirge, “Dünya gezgini denizciler vefattan son anda kurtuldu” başlıklı yazısında lisana getirdi:

“Kolombiya açıklarında ne olmuştu da Hasret ve Özkan teknelerini terk etmişti.

1. EVVEL şu soru: Özkan son açıklamasında, “Çarpmadık, alabora olmadık. Apansız süratle su almaya başladık” diyor.

Peki bir tekne diğer neden batar? Tahminen acil çıkış kapaklarında bir sorun… Bu sorunun karşılığını elbette alacağız.

Şimdi öykümüze dönelim: Ece Saray Marina’da “Abi bir dünya seyahati planlıyoruz” dediklerinde şöyle bir durmuştum.

Özkan ve Hasret.

Ruhu keşiflere, dalgalara, rüzgârlara ayarlanmış her denizcinin hayalidir bu.

Efsanemiz Sadun Boro’nun müsaadeden… Sonra Hattaya, Alim Sür, Chris, Haluk Karamanoğlu, Sibel, Osman Atasoy, Ekrem İnözü, Fatih Aksoy (Benim tanıdıklarım).

Cebelitarık’tan Kanarya Adaları’na kadar birlikte dümen tuttuğumuz Mustafa Yurtbulmuş ve Elif.

Özlem ve Özkan Şahin; Tekneleri Ozi’yi 7 yıllık şiddetli bir maceraya hazırlıyorlardı. Kolay değil. Akdeniz, Cebelitarık, Atlantik, tropik iklimler, Pasifik ve ötesi. Fırtınalar, dev dalgalar, yağmurlar… Bilinmedik adalar, kıyılar.

Özlem ve Özkan’ı uğurlarken nasıl memnundular.

Onlarla en son Adriyatik girişinde karşılaşmak üzere konuşmuştuk.

Biz İyon Denizi’ne hakikat dümen tutarken onlar İtalya açıklarına gerçek yelken açmıştı. Adriyatik’i de görmek istediler.

O nedenle sözleşmiştik. Fakat biz Parga’ya geldiğimizde onlar ayrılmışlardı. Korfu’da o denli. Zakintos tekrar o denli.

İkisi de güzel denizcidir. Özkan birebir vakitte teknesinin her şeyiyle ilgilenen bir kaptandır. Üstünde değil, içinde yaşar.

Şöyle diyorlardı: “Planımız tropik nesilde hep batıya gitmek, Kızıldeniz yerine Ümit Burnu’na Güney Afrika’ya yönelmek var aklımızda. 6-7 yıl sürecek bir rotada ebediyen batı diyebiliriz. Kasırga dönemi başladı Karayipler’de. Biz de kasırgalardan kaça kaça Karayipler’in tadını çıkarmaya çalışacağız. Yıllardır hayalini kuruyorduk.”

Yaptılar da… Atlantik Okyanusu’nu geçtiler. Karayipler… Devam ettiler.

Yıllar geçti. Sonrasında Hasret şöyle diyordu: “Teknemizin bakımlarını yaparken Orta Amerika’yı gezeceğiz. Pasifik öncesinde Guatemala, Meksika, Küba, Kolombiya üzere yerleri görmek istiyoruz.”

KOLOMBİYA SAATİYLE OZİ’YE EN ACI VEDA

2. Ne garip bir tesadüftür ki;

Özlem, ‘görmek istediğimiz yerler’ diye sıraladığı Kolombiya’dan şöyle bir ileti gönderdi: “Sevgili dostlar merhaba. Size bir uygun bir de makus haberimiz var. Âlâ haber üçümüz de hayattayız ve yaşıyoruz. Berbat haber, sevgili kızımız Ozi’ye (tekneleri) veda etmek zorunda kaldık. 18 Ocak sabah 06.30 civarı Santa Marta limanından ayrıldık. Amacımız Puerto Volero’ya gitmekti. Amaç limana 17 mil kala Kolombiya saatiyle 12.30 üzere kıyıya 12 mil uzaklıkta Ozi’yi terk ettik. Zahmetli bir süreç yaşıyoruz. Sevgili dostlar süreci zorlaştırmamanızı, yanımızda olmanızı temenni ediyorum.”

Özlem’in iletisi böyleydi.

Yani diyordu ki; “Lütfen ‘ne oldu da tekneyi terk ettiniz’ diye bize sormayın.”

Sonra Özkan anlatıyor;

“Teknenin çok süratli bir biçimde su almasından ötürü cansalı ve botu kullanarak tekneyi terk etme kararı verdim. Şayet oradan geçen gemiye ulaşamasaydık hayatımızı kaybetmiştik.”

DENİZDE CAN PAZARI

3. Kolombiya kıyılarında iki Türk denizci tekneleri su almaya başlayınca, cansalı ve botlarıyla denize atlıyorlar.

Can pazarı saatler.

Bilinmedik bir denizde. Bilinmedik bir ülkede. Dalgalar. Tekneniz gitmiş.

Neyse ki oradan geçen bir gemi onları görüyor. Akabinde Kolombiya kıyı güvenliği.

Ve kurtuluyorlar.

Hava kararsa; Kardeşlerimiz denizlerde yaşanan felaket sinemalarındaki o sahnelerden birisine düşeceklerdi. Allah korudu.

İnsanın teknesini kaybetmesi ne demektir bunu denizciler bilir.

Bu acıyı hayallerine yelken açanlar bilir.

Denizci için tekne konuttur. Meskenin ötesidir, meskenin rüzgâra adandığı yerdir, meskenin dalgaya ritim olduğu yerdir.

O yüzden onlara bütün kalbimle geçmiş olsun diyorum.

Ozi’de de oturmuşluğum var. Sevgili Ozi’ye de denizlerin ölümsüz hayatını diliyorum.

Ama sonuçta; Teknelerine ne olduğu sorusunun yanıtını bütün denizciler merak edecek.

Çünkü bu türlü seyahatlerde denizciler başlarına gelenleri detaylarıyla anlatırlar ki;

Diğer denizcilere ders olsun. Deneyim olsun.

Mesela Mustafa Yurtbulmuş…

Okyanus ortasında dümen palasına bir konteyner çarptığını, dümensiz kaldığını, teknesini en ilkel formüllerle nasıl yönettiğini ve nasıl kurtulduğunu bütün ayrıntılarıyla anlatmıştı.

Bekliyoruz…”